Het is inmiddels dag 6, en het is een uur geleden gaan regenen. Onze eerste regen, en zeker niet de laatste! Het klimaat tot nu toe is te vergelijken met Brazilië, ca 25 C overdag en 20 C 's
nachts. Niet verkeerd, en daarom zit ik nu met ontbloot bovenlijf en open deur dit verhaal te schrijven. Maar eerst terug naar waar we gebleven waren, dag 3.
dag 3
We vertrokken rond 11 uur naar het vliegveld. Deze keer was de chauffeur van Ethiöpische komaf, en in alles het tegenovergestelde van de chauffeur van dag 1. Op het vliegveld kwam de auto van Mc
Rent ons ophalen en rond 13 uur waren we in Pokeno, ca. 50 km onder Auckland. De overdracht verliep voorspoedig en zo konden we naar de door Saskia uitgezochte supermarkt, en daarna op weg naar een
camping in Orewa, zo'n 25 km ten noorden van Auckland aan de oostkust van Northland.
Voor de hele reis geldt dat we ons laten inspireren door de belevenissen van Saskia &Patricia&KIds van 4 jaar geleden in NZ, en van Clemens Lasance, een volleybalvriend uit Eindhoven, die
de NZ-reis een aantal jaren geleden heeft gedaan.
Op de camping kregen we een prima plaats met uitzicht op zee. De camping was helemaal volgeboekt. Wat opvalt is dat er veel families op de camping zijn, die met meerdere gezinnen bivakkeren, de
sfeer ontspannen is, en de aanspraak gemakkelijk gaat. Alleen het Engels is soms moeilijk te verstaan, omdat er vaak een dialect gesproken wordt. Onze buurvrouw bleek een nicht van John Lanting te
zijn, maar sprak geen woord Nederlands. Wel herkende ik de guitige blik van haar inmiddels overleden oom bij haar terug.
dag 4 en 5
Wat zich op dag 3 al openbaarde bleek werkelijkheid geworden. Onze watertank was leeggelopen via een slang aan de onderzijde van de camper. De 24/7 hulpdienst van Mc Rent bleek waardeloos; een
zekere Jake had me de avond ervoor een kulverhaal opgehangen. Vandaag kreeg ik Anita aan de lijn en "samen" gingen we op zoek naar de verborgen afsluiter. Deze zat onder een bank op een vrijwel
onbereikbare plaats!
De verdere dag hebben we gewandeld en uitgerust. Onze bedoeling was om deze dagen te gebruiken om verder te acclimatiseren en de camper verder te "doorgronden".
De volgende dag was er een soort mistral, en waren alleen de kite-surfers op het water bezig. Ik heb redelijk wat kunnen filmen, o.a. ook een supersprong van een van de surfers.
dag 6
Vandaag zijn we weer via de supermarkt in Orewa naar Paihia in het noorden vertrokken, een reis van 150 km. We blijven aan de oostkust. De gemiddelde snelheid ligt op 50 km per uur, vooral door de
vele kronkelige en smalle wegen. Herinneringen aan wegen in Zwitserland, Oostenrijk en Wales komen bovendrijven. We krijgen steeds meer bewondering voor Patricia, die voor het eerst met zo'n
bakbeest deze weg ook heeft gereden. Halverwege stoppen we in Waipu, om te lunchen en het "Scottish Migration Museum" te bezoeken. Zo'n 950 Schotten gingen zich daar rond 1850 vestigen onder
leiding van Norman McLeod. Ze waren eerder naar Nova Scottia (Canada) en Australië gegaan, maar dat was slecht bevallen.
En nu zijn we op de camping van Paihia neergestreken om het "ontstaansverhaal" van New Zealand te leren kennen.
