Queenstown, Lake Tekapo en Christchurch
20 feb. 2024
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Op dag 42 zitten we op een camping in een schitterende omgeving nabij Christchurch. De camping is onderdeel van een heel groot park en dichtbij zee. Niet alles is gegaan zoals gepland. Maar
daarover zo meteen meer.
We gaan terug naar 16 februari, de dag dat we van Te Anau naar Queenstown zijn gereden.
dag 38 en 39
Het grootste deel van deze reis hebben we 2 dagen geleden al gereden onderweg naar Te Anau vanuit Wanaka. De wind is nu veel minder en het rijden gaat gemakkelijker. Vanwege Mariëttes verjaardag
wil ik haar op een lunch trakteren in de binnenstad. Dat is een verkeerde gedachte. Niet de lunch natuurlijk, maar het parkeren in de stad. Parkeren in Queenstown met een camper blijkt zelfs
onmogelijk. Het is een kleine stad aan een meer met leuke winkelstraten eromheen. We gaan uiteindelijk heuvelop naar de camping. Daar blijkt dat zij een oplossing hebben voor ons parkeerprobleem in
Queenstown. Een shuttle rijdt 9x/dag van de camping naar de binnenstad, en haalt je ook weer op uit de binnenstad. We bespreken een rit naar de stad en na de lunch gaan we naar Queenstown. We gaan
winkelen en op advies van de verkoper gaan we naar "zijn" Pizzaria.
De volgende dag gaan we weer naar Queenstown, nu om met een gondel naar boven te gaan. Daar heb je een prachtig uitzicht op de omgeving, met een azuurblauw meer en heuvels. We zijn ook gekomen voor
het rodelen: met een stoeltjeslift verder omhoog en met een te besturen slee op wielen naar beneden. Het parcours is 1600 meter en bevat uiteraard veel bochten. Ik heb een ticket voor 6 ritten
genomen. Mariëtte heeft wat aarzelingen, en na de uitleg laat ik haar voorgaan. Om haar te kunnen ondersteunen. Echter, na de start heb ik haar niet meer terug gezien?! Onverschrokken reed ze ook
de andere 5 ritten. Op de foto zie je de vastberaden blik van een kamikaze pilote! In de winkel bij de rodelbaan slaagtMariëtte
eindelijk in de koop van enkele kledingstukken.
dag 40 en 41
We gaan vandaag weer noordelijker, naar Lake Tekapo. Dat ligt dichtbij de Alpen van NZ, maar nu aan de oostkant in plaats van aan de westkant. Daar waren we eerder zoals je wellicht nog weet,
namelijk in Fox Glacier. De weg ernaartoe is sprookjesachtig. Vrijwel kale bergen, met enkele te nemen passen. Een maanlandschap bij daglicht! Naarmate we dichter bij het eindpunt komen krijgen we
de besneeuwde bergen te zien, waaronder Mount Cook. Mariëtte maakt een heleboel foto's.
Eenmaal op de camping aangekomen krijgen we een plaats met goed uitzicht op Lake Tekapo. Het weer is zonnig en er staat veel wind. De volgende dag is er minder goed weer voorspeld en ook veel wind.
Daarom willen we voor dinsdag, de vertrek dag, een vlucht boeken over de gletsjers en langs Mount Cook. Dat lukt! We kunnen om 9 uur 's morgens mee op een vlucht van AirSafari vanaf het vliegveld
van Lake Tekapo. Het belooft dinsdag een zonnige dag te worden met weinig wind.
Tijdens het rijden naar Lake Tekapo hebben we een alarm binnengekregen dat de additive voor de diesel er bij moest. Dat gebeurt na 3000 km. Wij hebben inmiddels 3200 km gereden. Het middel dient om
de uitstoot van NOx omlaag te brengen. We hebben een jerrycan vol, en we gieten ongeveer 4 liter bij de diesel. Daarna maken we een maaltijd en verheugen ons op dinsdagochtend, de dag van de
vlucht.
De volgende dag moet ik iets opzoeken in de gegevens van McRent, en kom ik erachter dat er een andere inlaat is voor de additive. Ik neem contact op met het nummer van technische bijstand. De
AddBlue is op waterbasis, en dus moet de camper opgehaald worden en naar de garage in Christchurch gebracht worden. Wij kunnen mee. Het simpel leegmaken van de brandstoftank blijkt tegenwoordig
niet meer mogelijk vanwege ingenieuze toevoersystemen...?!
Zo zitten we dus op maandagmiddag met onze camper op een truck en rijden naar Christchurch. Gelukkig kunnen we de vlucht voor dinsdag bij AirSafari afzeggen. De eigenaar heeft begrip voor onze
situatie. We worden afgezet bij een hotel in Christchurch en slapen goed in een uitstekend bed. Het bed in de camper was toch wel afzien af en toe.
dag 42
Het wordt een hectische dag. In de loop van de morgen blijkt dat we de camper niet meer terugkrijgen. Het toevoersysteem van de diesel naar de motor moet vervangen worden. Er is geen vervangende
camper beschikbaar. We proberen een auto te huren op het vliegveld, maar die blijken allemaal verhuurd te zijn. Uiteindelijk gaan we naar de camping bij het strand, die
we al besproken hadden en wijzigen de camperplaats voor een studio.
Er is één nadeel. Christchurch en een bushalte zijn ver weg. Wel zitten we in een bosrijke omgeving en dichtbij een strand. We besluiten de laatste dagen hier door te brengen en het rustig aan te
doen. Vrijdag gaan we naar het vliegveld en zaterdag landen we op Schiphol.
Dit is onze laatste blog. We hopen dat onze liefde voor dit mooie land enigszins is overgekomen in de verhalen en foto's!
Fox Glacier, Wanaka en Te Anau
15 feb. 2024
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Vandaag is de "Day Before", dat wil zeggen 15 februari! Het is dag 36 van onze reis door NZ. Wij zijn in Te Anau. De zuidelijkste plaats, die we deze reis bezoeken. We zitten nog 100 km van de
zuidkust van het Zuidereiland. Morgen gaan we naar Queenstown, terug naar het noorden. Mijn "koningin" is dan jarig! De naam van de plaats waar we naar toe gaan is gewoon toeval, of niet?
Vorige keer zaten we nog in Greymouth, en gingen de dag erop naar Fox Glacier.
dag 32 en 33
Vandaag is het regenachtig. We gaan ongeveer 200 km naar het zuidwesten, en volgen de kustlijn. We passeren Franz Josef, waar ook een gletsjer is. Als we aankomen in Fox Glacier stopt het met
regenen. Morgen zal het zonnig zijn en we verheugen ons op de helikoptervlucht over de gletsjers en langs Mt. Cook, de hoogste berg van NZ.
De volgende ochtend ziet het er goed uit. Ik bel met de helikopter-maatschappij. Deze geven aan dat een vlucht langs Mt. Cook niet mogelijk is, vanwege harde wind. Ze bieden aan om over de Fox
Glacier omhoog te gaan, een landing uit te voeren en daarna langs de Franz Josef Glacier af te dalen. We stemmen in. Als we rond 12 uur in het kantoor aankomen blijkt alleen nog een vlucht over de
Fox Glacier en terug mogelijk, en misschien een landing. De wind is hier de spelbreker. Bovendien zijn er wolken aanwezig. We besluiten af te zien van de helikoptervlucht en de juffrouw van de
helikopter-maatschappij begrijpt dit ten volle. Tevreden klanten is hun uitgangspunt.
We zijn wel teleurgesteld, maar veiligheid gaat boven alles! 's Middags gaan we een wandeling maken om Lake Matheson. Het weer is prima. Het is een mooie wandeling en er zijn veel mensen, die
blijkbaar dezelfde gedachte hebben gehad. We lopen soms in file. Na de wandeling gaan we in het dorp nog wat eten.
dag 34 en 35
We hebben vandaag ruim 250 km voor de boeg naar Wanaka. De eerste 200 km gaan door een gebied met heel veel bomen. We gaan ook over de Haast-pas. Eigenlijk is dat een passage in het dal van 2
bergen. De laatste 50 km zijn bijzonder. We gaan langs boomloze bergen, en passeren eerst een deel van Lake Wanaka en later van Lake Hawea. Het water is prachtig azuurblauw. Wat opvalt is dat er
geen boten varen.
Als we op de camping aankomen is de temperatuur 22 C, maar voelt door de zon 5 C warmer aan. We gaan na wat we de volgende dag kunnen doen, en besluiten tot een bezoek aan Puzzling World en een
wandeling langs Lake Wanaka.
Puzzling World is op advies van Saskia. Ze heeft gelijk. Eerst worden we ondergedompeld in illusies in een aantal kamers, en daarna mogen we een labyrint in. Bij het labyrint moeten we in 4 torens
zien te komen. Dat lukt slechts ten dele. Na 3 torens gaan we naar de exit. Tenslotte willen we ook wandelen.... Het blijkt bijzonder druk en met enige moeite vinden we een plaats voor onze camper.
Het strand bestaat uit grofkorrelig zand en kiezelstenen. Na de wandeling gaan we naar de camping. Voor winkelen in Wanaka hebben we geen puf meer.
dag 36 en 37
Vandaag gaan we naar Tenau, een afstand van ruim 200 km. Vrijwel alle bergen zijn nu "kaal", vermoedelijk door de harde ondergrond. We gaan ook over de hoogste pas in NZ, The Crown Range Summit.
Met 1076 meter boven zeeniveau is deze naar Europese maatstaven een middelmaat, maar in een camper voelt het toch aan als een uitdaging.
Onderweg zien we ook relatief veel fietsers. De meesten hebben goed zichtbare kleding aan. Toch is het risico van ongelukken niet gering op een 2-baansweg. Vaak wordt er door de auto's hard
gereden, en door de bochten is het ook voor automobilisten niet altijd gemakkelijk om op 1,5 meter afstand te passeren, zoals het in NZ "verplicht" is. We vragen ons af welke ervaringen
Saskia&Patricia met het verkeer hebben gehad tijdens hun fietstocht door Argentinië en Chili?! Was het achteraf toch ook wel risicovol?
Wanneer we westwaarts gaan naar Te Anau, krijgen we een harde wind tegen en ook zijwaarts. Ik moet alle zeilen, of beter gezegd alle spieren, bijzetten om de camper in bedwang te houden. Ook moet
ik de sne;heid terugnemen om veilig de eindstreep te halen.
's Avonds gaan we in Te Anau naar een Pizzaria en gaan ook langs de plaats waar we morgen opstappen voor de bus naar Milford Sound. Het zal morgen regenen, en wat kun je dan beter doen dan met de
bus naar Mildred Sound gaan en daar op een boot door het Fjord varen?!
's Nachts regent het inderdaad en dit houdt de hele dag aan. De mensen van de toer wijzen erop dat je met regen de meeste en spectaculairste watervallen ziet. Daar hebben ze gelijk in. Alleen heb
je onderweg geen vergezichten, en ook in het Fjord zie je niet hoe hoog de rotsen zijn. Toch was het een belevenis. We zagen zelfs 3 zeerobben op een rots liggen. Volgens de beschrijving zijn het 3
jonge mannen, die overdag luieren, en 's nachts gaan jagen...?!
Picton, Motueka en Greymouth
09 feb. 2024
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
We zijn aangekomen in Greymouth aan de Westkust van het Zuidereiland. Het is de 31ste dag van onze reis door NZ, en het is de 9de februari, oftewel de verjaardag van Lambert! Wij hebben daarnaast
dus ook de verjaardag gemist van Saskia en Sebastiaan.... Maar ja, wie moesten zo nodig naar NZ in januari en februari?!
Dries en Stefan wezen al op mijn jaartalfout met betrekking tot de oorlog bij Gallipolli. Ik zat er inderdaad een eeuw naast. Wij vinden trouwens reacties fijn, en lezen deze ook graag.
We gaan nu terug naar zondag 4 februari, de dag van de overtocht naar het Zuidereiland.
dag 26 en 27
We zijn ruim op tijd bij de boot, en na het inchecken moeten we lang wachten alvorens we op de boot worden toegelaten. Het restaurant heeft een eenvoudige kaart: Fish &chips of kippenragout met
rijst. Het smaakte lekker, en de overtocht verliep zonder problemen. Het leek op de overtocht met P&O naar Engeland, alleen veel korter (4 uur) en minder uitgebreid qua voorzieningen.
Om middernacht gaan we aan wal in Picton, en komen een kwartier later bij de camping aan. Je kampeerplaats in het donker vinden, de camper er goed op zetten en elektriciteit aansluiten is een
uitdaging, maar verloopt verder zonder problemen. We merken wel dat er mensen wakker worden (naast ons stond een tent), maar 's ochtends waren beide buren niet aanwezig, dus kunnen we niet checken
of zij overlast hadden ondervonden.
Rond 11 uur op maandag vertrekken wij naar Motueka, zo'n 150 km naar het westen, en dichtbij het Abel Tasman National Park. Het is zonnig en de komende week zal het weer prima zijn met ongeveer 25
C. We krijgen informatie van de receptie over wat je kunt doen, en we bestuderen de mogelijkheden voor de komende 3 dagen.
dag 28, 29 en 30
Als je tracks wilt lopen in het Abel Tasman National Park, dan ga je met de boot naar een strand, en word je later opgehaald op een ander strand. Je kunt ook overnachten in een Lodge of
wildkamperen, maar dat is niet wat wij gaan doen.
Wij kiezen voor 2 trips met Seashuttle. Deze firma komt ons ophalen bij de camping en brengen ons naar het startpunt voor boten, namelijk Kaiteriteri. Na de trip brengen ze ons naar de camping
terug. De receptie heeft 2 trips voor ons geregeld voor dag 29 en 30.
Op dinsdag gaan we een rondwandeling maken vanaf de camping naar de zee en terug naar Motueka en de camping. Het is de dag van de herdenking van de Treaty van Waitangi en dus zijn vrijwel alle
winkels gesloten. Het valt Mariëtte op dat er nergens een vlag van NZ wappert. Blijkbaar is de vrije dag welkom, maar is het voor de Nieuw-Zeelander geen reden om het te vieren?! We lopen ook langs
een golfbaan, met het opschrift "de beste golfbaan van NZ". Dat zal ooit wel het geval geweest zijn, maar op internet is deze uitspraak niet terug te vinden.
Woensdagochtend worden we om 8.15 uur opgehaald door Shorty van Seashuttle. Hij blijkt onze vaste chauffeur voor de komende dagen te zijn en komt met een bus, waarvan de grootte overeenkomt met het
aantal passagiers. Vanaf Kaiteriteri gaan we naar de twee na laatste "halte", namelijk Tonga Quarry. We lopen naar Awaroa, zo'n 8 km naar het noorden. De track is best pittig, en gaat regelmatig
omhoog en omlaag. Tussendoor zijn er prachtige uitzichten naar zee en de omringende heuvels. Uiteindelijk komen we bij een restaurant aan en lunchen daar enigszins in de schaduw. Na de lunch gaan
we naar de ophaalplaats op het strand en worden we teruggebracht naar het startpunt.
De volgende dag worden we naar Apple Tree Bay gebracht en wandelen we naar Anchorage, zo'n 10 km naar het noorden. Deze tocht is gemakkelijker, maar wordt wel bemoeilijkt doordat er onderweg geen
rustplaatsen en toiletten zijn. Het is eigenlijk één lang smal pad! Als we op het strand van Anchorage aankomen kunnen we eindelijk naar een toilet, en eten onze broodjes op. Ik ga nog enkele keren
in het water van zo'n 20 C, voordat we weer worden opgepikt door de Seashuttle.
dag 31
Vandaag komen er 300 km op de teller bij en komt het gereden totaal op 2200 km uit. De camper heeft ook cruise control, maar deze heb ik nog niet gebruikt. Heeft ook weinig zin. Meer dan 90% van de
wegen zijn bochtig, en er zijn ook veel hoogteverschillen.
Wel is de omgeving weer prachtig. Veel bomen zijn gekapt en vervangen door weidegronden. Soms is er ook aanplant van nieuwe bomen. Het gras is hier vaak groen, vanwege de vele regenval. Daar is
deze streek bekend om.
Als we op de camping aankomen, mogen we onze eigen plaats uitzoeken. Het is er niet druk. Morgen gaan we naar Fox Glacier. Omdat het weer er zondag volgens de voorspelling vrij goed uit ziet,
hebben we een helikoptervlucht geboekt voor die dag naar de Fox Gletscher tot Mount Cook. Even afwachten of het door kan gaan?!
Van Napier naar Wellington
04 feb. 2024
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
We zijn op dag 26 en dus over de helft van onze reis. Straks gaan we naar de Ferry van Interislander, die ons naar Picton brengt en het Zuidereiland. De overtocht duurt 3,5 uur. Hemelsbreed is het
een afstand van zo'n 60 km, maar ongetwijfeld maken we een omweg.
Terug naar Napier, waar we gaan vertrekken naar de hoofdstad Wellington.
dag 22 en 23
's Morgens gaan we eerst tanken in de buurt van de camping in Napier. De afstand naar Wellingtons is ruim 350 km, en gaat gelukkig voor het grootste deel over de Highway. Nou ja, de Highway is
gewoon een 2-baansweg met af en toe een extra baan om in te halen. We vertrekken met regen, maar op ongeveer de helft wordt het droog, en daarna zelfs zonnig. Naarmate het zonniger wordt, zien we
het gras geler worden. Blijkbaar heeft het hier weinig geregend de laatste tijd!
De camper is pas 1,5 jaar oud, en is voorzien van een heleboel USB-aansluitingen. Het is een automaat, en dat rijdt toch wel prettig, moet ik bekennen. Er is een TV aan boord met satellietschotel,
een oven, een koelkast, een gasfornuis, en een Lcd-scherm in de "cockpit". Er is ook een achteruitrijcamera, welke eerst alleen zicht gaf op de fietsendrager. Gelukkig heb ik deze ruimer kunnen
zetten, zodat de camera nu ook functioneel is.
Na zo'n 200 km stoppen we bij het Pukaha National Wildlife Centre. Dat was een aanrader van Clemens. We gebruiken eerst de lunch, en gaan daarna het park in. De Kiwi zit in een donker hok en mag
hier wel gefotografeerd worden. Het park is mooi aangelegd. De hokken met vooral vogels zien er ook goed uit. Alleen is de begroeiing zo overdadig, dat je wel een geluid hoort van een vogel, maar
deze niet te zien krijgt?! De Ranger die er rondloopt, beaamt dat de dieren zich goed kunnen verstoppen, en dat je geduld moet hebben.... Zodoende zien we alleen nog grote dikke alen rondzwemmen,
als ze net gevoederd zijn. Het voederen van de Kaka's lopen we mis. Dat wordt te laat voor ons.
Als we in Wellington aankomen, schijnt de zon uitbundig. Na boodschappen gedaan te hebben, gaan we naar de camping bij Hutt Park Road.
De volgende dag gaan we met de bus naar hét museum van Wellington, het Te Papa Tongarewa. Het is een buitengewoon indrukwekkend museum, zowel qua bouw als inhoud. Op een originele manier worden een
aantal onderwerpen belicht uit de geschiedenis, het heden en de toekomst van Nieuw-Zeeland. Het is ook heel interactief, waardoor het ook voor de jeugd aantrekkelijk wordt.
Op advies van een suppoost beginnen we met Gallipoli, een 8 maanden durende oorlog van Frankrijk en Engeland tegen het Ottomaanse rijk. Om Istanboel te veroveren, en de toegang tot de Zwarte zee
veilig te stellen. De oorlog duurde van april 2015 tot januari 2016, en werd een nederlaag voor het "Westen" ten koste van heel veel doden aan beide kanten. Er deden soldaten uit NZ mee, en bij mij
blijft het beeld hangen hoe zinloos oorlogen zijn en vernietigend voor mensen(levens). Dat zie je nu ook in Oekraïne en Gaza.
Daarna gaan we naar "Nature", waar het verleden, heden en toekomst van de natuur in NZ uitgebreid aan bod komt. Ook in NZ wordt men zich steeds bewuster van natuurbehoud en ieders rol daarin.
We gaan nog even de stad in en eten er een hapje, alvorens "huiswaarts" te keren.
dag 24, 25 en 26
Aangezien we wisten dat vrijdag veel regen zou brengen, hebben we weer een dag in het Te Papa Museum gepland. We starten met het ontstaan van NZ bij de "Treaty of Waitangi". Door de grote
verschillen in de Engelse en de Maori teksten van het verdrag, zie je de voedingsbodem van de latere geschillen. Verder wordt ook stilgestaan bij de cultuur van de Maori's, en hun Polynesische
afkomst.
Na een lunch gaan we nog de andere delen van het museum langs, waar we nog niet eerder waren.
De volgende dag wordt de was gedaan en de globale planning voor de resterende tijd. Tot en met Wanaka worden de campings geboekt. Ik merk dat er nog veel vrije plaatsen zijn, en overweeg de rest
niet te boeken. Er zijn nu alleen nog buitenlanders, en oudere Kiwi's natuurlijk....
Vannacht was het koud, maar gelukkig schijnt de zon nu volop. Het weerbericht voor de komende week ziet er ook goed uit. Op naar het noorden van het Zuidereiland!
Lake Taupo en Napier
30 jan. 2024
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Het is inmiddels onze 21ste dag in NZ, dinsdag 30 januari, en we zijn op een camping aan zee ten noorden van Napier, aan de oostkust van het Noordereiland. Sinds 4 dagen is het "Braziliaanse" weer
veranderd in "Hollands" weer, inclusief regen! De temperatuur komt niet hoger dan 20 C, dus ook wat dat betreft niet ongewoon in een zomerin
Nederland.
Laten we teruggaan naar dag 17, onze eerste ochtend aan Lake Taupo.
dag 17 en 18
Wij staan op een camping aan de zuidoost kant van Lake Taupo, in Motutere . Dit dorpje ligt halverwege 2 steden, namelijk Taupo en Turangi. Wij staan aan de meer-zijde van de camping. De camping
wordt in tweeën gedeeld door een snelweg langs Lake Taupo, waar ook 's nachts verkeer langsraast.
Alle campings die wij bezocht hebben zijn enigszins hetzelfde, en ook enigszins anders dan in West-Europa. Op alle campings hebben ze een uitgebreide keuken met magnetrons, ovens, koelkasten en
broodroosters. Meestal ook een BBQ plaats. Daarnaast een huiskamer met zitjes en een TV. Er zijn dan ook veel gasten, die met een tent komen, en dus deze services graag gebruiken. Wij beperken ons
tot de afwasruimte waar we soms de afwas doen. Verder zijn er ook wasmachines en drogers. Wat we nog niet echt zijn tegengekomen is een camping-restaurant. Blijkbaar hebben Nieuw-Zeelanders daar
minder behoefte aan. De sanitaire ruimtes zijn van goede kwaliteit en worden ook goed schoongehouden.
Het is vandaag de laatste dag van de schoolvakantie in NZ, en de meeste mensen vermaken zich op het water met bootjes, supboards, kano's of motorboten. Helaas bestaat het piepkleine strand uit
stenen, alsook het ondiepe gedeelte van het water. De vaste gasten hebben daarom schoentjes aan, maar wij hebben deze niet.
Omdat het weer goed is besluiten we een eenvoudige Track te gaan lopen, de Rotopounamu Track. We rijden ongeveer 30 km naar het zuiden, en vinden met enige moeite een parkeerplaats. Aangezien we
hier helemaal geen bereik hebben met onze telefoon of wifi van de camper, gaan we lopen langs de weg in noordelijke richting. Na enkele km stoppen we en gaan terug. Dan blijkt dat we een bord,
welke te zien was van vanaf de parking, over het hoofd hebben gezien?! We beschouwen deze dag als een "training", en morgen terug te keren. Onderweg komen we nog een leuk uitzicht punt tegen.
De volgende dag is het bewolkt met naar verwachting wat motregen. We rijden meteen goed en parkeren op de vrijwel lege parkeerplaats. We beginnen de weg omhoog te lopen. Helaas blijft het de hele
route motregenen. De regenjassen blijken het goed te doen?! Tijdens de tocht is het meer slechts sporadisch te zien, en door het weer lopen we vooral een bospad met minder vogelgeluid dan normaal.
dag 19, 20 en 21
Op zondag rijden we naar Napier aan de oostkust. De tocht is ruim 150 km, en voert vooral door bosrijke omgeving. Veel naaldbomen, waarvan de meesten er goed uitzien. Het valt ons de laatste dagen
op, dat er veel trucks met aanhangwagens rijden met boomstammen. Je ziet ook bijna geen gele grasvelden en vrijwel geen door de droogte verdorde boombladeren. De regen en het gematigde klimaat
zullen daar vermoedelijk de oorzaak van zijn.
Na aankomst gaat het regenen, en het blijft doorgaan tot de volgende ochtend. Een tent staat naast ons met een Nieuw-Zeelandse stel. Zij hebben gisteren in de regen hun tent opgezet en zijn er niet
meer uit geweest.
Op aanraden van de receptioniste van de camping gaan we met de camper naar het Perfume Point om daar de camper te parkeren, en te voet naar het centrum van Napier te lopen om daar de Art Deco
gebouwen te bekijken. We lopen langs het water en zien nu waar de boomstammen heen zijn gegaan. Er passeren ons tientallen vrachtwagens met boomstammen, en deze worden hier gelost en geladen in
zeeschepen. Daarnaast liggen er 2 enorme cruiseschepen onder Hollandse vlag in de haven.
We hebben onze regenjassen weer bij ons en deze zijn vandaag af en toe nodig.Langs
de boulevard heb je een park met veel groen en bloemen.Er
zijn ook zwembaden. We gaan een aantal Art Deco gebouwen met een folder op eigen houtje langs. Best indrukwekkend. De gebouwen zijn in de dertiger jaren na een enorme aardbeving in 1931, met hulp
van andere landen, in enkele jaren neergezet. Het centrum van de stad was bij de aardbeving verwoest, alsmede honderden inwoners gedood. Op de terugweg eten we bij een van de restaurants in het
havengebied, alvorens naar de camping terug te keren.
's Avonds gaat het weer regenen, en de volgende dag houdt dit aan. De buren met de tent zijn al vroeg vertrokken. Waarschijnlijk verkopen ze hun tent na deze ervaring?! Wij gaan vandaag een rustdag
inlassen, met schrijven en een wandeling langs de zee bij de camping. Morgen hebben we een lange rit naar Wellington voor de boeg.
Van Orewa naar Rotorua en vervolgens naar Lake Taupo
25 jan. 2024
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Het is dag 16 en we zitten op een camping aan Lake Taupo, het grootste meer van NZ, en gelegen in het midden van het Noordereiland. Laten we teruggaan naar Orewa.
dag 12 en 13
Het is zondag en lekker weer, met een stevige wind. We besluiten het rustig aan te doen, en ook nog wat te regelen.
Het eerdergenoemde probleem met de late aankomst in Picton op het Zuidereiland kunnen we oplossen door de camping in Picton te boeken. Als wij daar op 4 februari tegen middernacht aankomen, is er
een enveloppe op de deur van de receptie geplakt met de voor ons belangrijke informatie. We installeren ons op de toegewezen plaats en gaan slapen. We mogen tot 12 uur blijven, en kunnen dus
uitslapen. Ook de camping daarna regelen we alvast.
's Avonds gaan we naar onze favoriete Pizzaria, en sluiten af met enkele delen van "Ferry- de serie" op TV. Stefan heeft ons een aantal USB-sticks meegegeven, met series die ons zullen bevallen.
Daar zijn we nu reuzeblij mee.
De volgende ochtend gaan we via Pokeno naar Rotorua, zo'n 260 km zuidoost. Na 30 km passeren we Auckland, en rijden over de Harbour Bridge. Deze hebben we uitgebreid gefilmd vanuit de Sky Tower, op
onze tweede dag in NZ. We stoppen in Pokeno om langs Mc Rent te gaan, de verhuurder van de camper. We moeten daar iets ophalen, en we laten kijken naar de oorzaak van een lekkage in de
doucheruimte. Mariëtte dacht dat de toevoer van de douche lekte, en ik dacht dat de interne vulslang van vers water de boosdoener was. Uiteraard had Mariëtte gelijk! We gaan ook nog naar de
plaatselijke Countdown om levensmiddelen in te kopen. Het is verstandig om dit tijdens het reizen te doen, om te voorkomen dat je vanaf de camping enkel naar een winkel moet rijden!
We kunnen goed doorrijden. Als er scherpe bochten zijn, dan staat er een aanbevolen snelheid bij (gelukkig in km/uur), waar ik erg dankbaar voor ben. Rotorua is vooral bekend om zijn zwavelbaden,
geysers, en Maori-dorpen. 37% van de bevolking behoort tot de Maori's, het hoogste % van de NZ-steden.
Met de beheerder van de camping overleg ik naar een goede besteding van onze dagen. Zijn adviezen neem ik ter harte, en ga bellen. Overigens is het een goede beslissing geweest om bij aankomst in
NZ een simkaart te nemen met onbeperkt bellen in NZ. Niet alleen om afspraken te maken, maar ook allerlei problemen te bespreken met de camper of anderszins.
dan 14 en 15
Het weer is onbestendig, en daarom gaan we alleen in de namiddag naar Mitai Maori Village, net buiten Rotorua gelegen. Het is volgeboekt, en samen met 200 anderen maken we ons op voor een gezellige
en leerzame avond.
Als de Chief aan het begin alle landen opnoemt, blijken wij de enige Nederlanders te zijn. Het is echt een internationaal gezelschap. Naast ons zit een Amerikaans stel op hun huwelijksreis. Ze doen
in 3 weken Australië en NZ, dat wil zeggen ze bezoeken steden waar vliegvelden zijn. Wel hebben ze op het Zuidereiland in een helikopter naar Mont Cook gezeten. Het weer was goed, en de foto's
schitterend.
Alles is goed georganiseerd: verhalen, gezang, dansen, een tocht door het dorp en oerwoud (glimwormen), en een verrukkelijke maaltijd. Zeer de moeite waard.
De volgende dag is het weer goed, en gaan we naar Te Puia. We krijgen een rondleiding. Eerst gaan we naar een Maori opleidingsschool voor hout- en steenbewerken, sieraden maken, vlechttechnieken,
en kleding maken. De sfeer is relaxed en er worden mooie producten gemaakt, die ook te koop zijn. Daarna gaan we naar het Kiwi Conservation Centre. Alles is donker gemaakt, omdat Kiwi's 's nachts
actief zijn. We zien slechts 1 Kiwi, die we helaas niet mogen fotograferen, omdat ze erg gevoelig en kwetsbaar zijn. Toch wel indrukwekkend. Vervolgens gaan we naar hete modderbaden en tot slot
naar de Pohuto geyser. Deze spuit elk uur 1-2 keer. Gelukkig ook als wij daar zijn. De stoomdampen komen tot zo'n 15 meter hoogte.
Aangezien wij nog tijd over hebben, gaan we ook naar Redwoods Treewalk. Saskia heeft ons dit aanbevolen. De "langste wandeling tussen bomen in de wereld", staat in de folder. Met 27 platforms is er
een 700 meter planken pad op hoogte aangelegd tussen de bomen. Het is erg leuk om te doen. 's Avonds moet het er spectaculair uitzien met allerlei lichteffecten. Maar wij zien ons dit toch niet
doen om pakweg 10 uur 's avonds.
dag 16
Het is 9 uur als we vertrekken om naar Lake Taupo te gaan, zo'n 100 km naar het zuiden.
Als we onze camper op de camping bij de losplaats van vuil water hebben geplaatst, komt onze buurman naar ons toe met een elektriciteitskabel. Het blijkt onze kabel te zijn! Ik ben weggereden
zonder de kabel los te koppelen en op te rollen. Dat is me nog nooit overkomen, in al die jaren dat we met de caravan zijn gaan reizen. Bij de beheerder krijg ik een adres waar ik een nieuwe
camperstekker kan kopen.
De reis naar Lake Taupo verloopt verder goed, en na inkopen gedaan te hebben, komen wij er begin van de middag aan. Mariëtte verzorgt de lunch, terwijl ik mij bezighoud met de elektriciteit...
Van Paihia naar Kauri Coast, en terug naar Orewa Beach
20 jan. 2024
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Het is zaterdag de twintigste januari, de elfde dag van onze reis. We zijn aangekomen op de camping waar we ook begonnen zijn: Orewa Beach Park. Maar eerst weer terug naar Paihia en dag 7.
dag 7
's Nachts is het blijven regenen. Aangezien het de hele dag door zal gaan, besluiten we nu de planning voor de komende weken in orde te maken. De tocht naar Russell komt te vervallen. In eerste
instantie kijk ik naar de weersverwachting voor de komende weken. Maar na een praatje met mijn buurman, besluit ik daar resoluut van af te wijken. In Nieuw-Zeeland geldt volgens mijn buurman de
slogan: 4 jaargetijden op 1 dag?! Ik kijk voortaan wel naar de weersverwachting, maar niet voor planningsdoeleinden.
Eerst kijk ik naar de camping in Wellington, de hoofdstad van NZ. Geen probleem. Maar voor de overtocht naar Picton op het Zuidereiland dreigen sombere wolken onze reis te verstoren (om in de
beeldspraak te blijven). Twee maatschappijen varen 5x per dag, en beiden zitten vol voor onze camper op 3 februari, de gewenste dag voor de overtocht. Ook de dagen ervoor en erna zijn volgeboekt.
Alleen kunnen we nog mee op zondag 4 februari om 20 uur. Dat betekent dat we rond middernacht in Picton aankomen. We boeken deze overtocht maar wat graag. We zijn zelfvoorzienend met de camper,
maar we moeten nog uitzoeken waar we eventueel mogen staan met onze camper, of misschien toch bij een camping kunnen bivakkeren. Je kunt het ook positief benaderen. Dankzij de regen hebben we nu
tenminste een overtocht kunnen boeken!
De overige campings tot Wellington geven geen problemen om te boeken.
dag 8
Vandaag bezoeken we het Waitangi Treaty House, de "geboorteplaats" van NZ. Op 6 februari 1840 tekenden hier 20 Maori Chiefs en een vertegenwoordiging van de Britse Kroon een verdrag om de
vijandelijkheden te staken, de Maori's landrechten te geven, en de Maori's te beschermen.
Het is prachtig/warm weer en we bezoeken eerst een tentoonstelling, krijgen daarna een rondleiding over het terrein, en tot slot een optreden van Maori nazaten. Allemaal heel indrukwekkend. Toch
zie je ook het enorme verschil tussen een koloniale macht en de oorspronkelijke bewoners van een land, in dit geval de Maori's. Het eigendom van land is bijvoorbeeld een onbekend begrip voor
Maori's. Aan de andere kant, waren er honderden stammen van Maori's, die met elkaar vochten, en nu min of meer verenigd worden.
dag 9 en 10
We reizen vandaag van de oost- naar de westkust van het Noordereiland. De totale afstand is slechts 150 km, maar weer is het rijden over smalle wegen en vooral veel slingerwegen in een heuvelland.
Wat opvalt is dat we tot nu toe geen enkele windmolen of zonnepaneel gezien hebben. Blijkbaar zijn er andere prioriteiten.
Als we aan de overkant aankomen bij Omapere, gebruiken we een eenvoudige lunch. Het water van de zee is er azuurblauw.
Na nog zo'n 50 km komen we bij onze camping Kauri Coast top10. Een douche werkt verkwikkend bij het "Braziliaanse" weer van de afgelopen dagen en dus ook nu.
De volgende dag maken we foto's van de camping, en film ik ook als herinnering voor onze Haagse afdeling, die hier 4 jaar geleden geweest zijn. 's Middags gaan we naar het Trounson Kauri Park, waar
prachtige Kauri's staan. Een pad voert ons langs een aantal reuzen. De grootste is 3,5 meter breed, zo'n 20 meter hoog, en 1200 jaar oud volgens de beschrijving. Je moet je voetzolen reinigen,
zowel bij binnenkomst als weggaan. 95 % is reeds gekapt, en dat mag dus niet meer. Nu is de bedreiging van de Kauri vooral schimmels.
dag 11
Ook vandaag weer een reis van 150 km naar de oostkust van Northland, en naar de camping aan zee in Orewa. De korte reis is vooral nodig, omdat we het Kauri museum willen bezoeken. Het blijkt een
schot in de roos te zijn. Hier zien we allerlei gereedschap en apparatuur om de bomen in vroeger tijden te vervoeren, te vermaken tot planken, en vooral ook de eindproducten: meubels,
gebruiksvoorwerpen, en zelfs hele boten. Daarnaast ook kunstvoorwerpen en beeldhouwkunst. Ook geeft het museum inzicht hoe pakweg 100 jaar geleden de mensen in NZ woonden en werkten. Heel
fascinerend en ook uitgebreid. Verder komt ook het gom(hars) van de Kauri ter sprake, waarvan heel kostbare producten worden gemaakt.
In NZ kennen ze ook 3 tolwegen. Een ervan passeren we vandaag voor de tweede keer. Het systeem is eenvoudig en slim. Een camera maakt een foto van je kenteken, en jij moet binnen 5 dagen betalen.
Als je dat niet doet, dan krijgt de eigenaar een brief tot betaling met een verhoging enz. Wij hebben het tolgeld tussen beide passages betaald.
Op de camping aangekomen, stond er weer een stevige wind, en waren de golven weer schuimend... Heel uitnodigend! Eenmaal in het water was het genieten. Mijn herinneringen gingen naar Brazilië, waar
ik met Sebastiaan destijds dezelfde ervaring heb gehad.
Met de camper naar Orewa en Paihia
15 jan. 2024
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Het is inmiddels dag 6, en het is een uur geleden gaan regenen. Onze eerste regen, en zeker niet de laatste! Het klimaat tot nu toe is te vergelijken met Brazilië, ca 25 C overdag en 20 C 's
nachts. Niet verkeerd, en daarom zit ik nu met ontbloot bovenlijf en open deur dit verhaal te schrijven. Maar eerst terug naar waar we gebleven waren, dag 3.
dag 3
We vertrokken rond 11 uur naar het vliegveld. Deze keer was de chauffeur van Ethiöpische komaf, en in alles het tegenovergestelde van de chauffeur van dag 1. Op het vliegveld kwam de auto van Mc
Rent ons ophalen en rond 13 uur waren we in Pokeno, ca. 50 km onder Auckland. De overdracht verliep voorspoedig en zo konden we naar de door Saskia uitgezochte supermarkt, en daarna op weg naar een
camping in Orewa, zo'n 25 km ten noorden van Auckland aan de oostkust van Northland.
Voor de hele reis geldt dat we ons laten inspireren door de belevenissen van Saskia &Patricia&KIds van 4 jaar geleden in NZ, en van Clemens Lasance, een volleybalvriend uit Eindhoven, die
de NZ-reis een aantal jaren geleden heeft gedaan.
Op de camping kregen we een prima plaats met uitzicht op zee. De camping was helemaal volgeboekt. Wat opvalt is dat er veel families op de camping zijn, die met meerdere gezinnen bivakkeren, de
sfeer ontspannen is, en de aanspraak gemakkelijk gaat. Alleen het Engels is soms moeilijk te verstaan, omdat er vaak een dialect gesproken wordt. Onze buurvrouw bleek een nicht van John Lanting te
zijn, maar sprak geen woord Nederlands. Wel herkende ik de guitige blik van haar inmiddels overleden oom bij haar terug.
dag 4 en 5
Wat zich op dag 3 al openbaarde bleek werkelijkheid geworden. Onze watertank was leeggelopen via een slang aan de onderzijde van de camper. De 24/7 hulpdienst van Mc Rent bleek waardeloos; een
zekere Jake had me de avond ervoor een kulverhaal opgehangen. Vandaag kreeg ik Anita aan de lijn en "samen" gingen we op zoek naar de verborgen afsluiter. Deze zat onder een bank op een vrijwel
onbereikbare plaats!
De verdere dag hebben we gewandeld en uitgerust. Onze bedoeling was om deze dagen te gebruiken om verder te acclimatiseren en de camper verder te "doorgronden".
De volgende dag was er een soort mistral, en waren alleen de kite-surfers op het water bezig. Ik heb redelijk wat kunnen filmen, o.a. ook een supersprong van een van de surfers.
dag 6
Vandaag zijn we weer via de supermarkt in Orewa naar Paihia in het noorden vertrokken, een reis van 150 km. We blijven aan de oostkust. De gemiddelde snelheid ligt op 50 km per uur, vooral door de
vele kronkelige en smalle wegen. Herinneringen aan wegen in Zwitserland, Oostenrijk en Wales komen bovendrijven. We krijgen steeds meer bewondering voor Patricia, die voor het eerst met zo'n
bakbeest deze weg ook heeft gereden. Halverwege stoppen we in Waipu, om te lunchen en het "Scottish Migration Museum" te bezoeken. Zo'n 950 Schotten gingen zich daar rond 1850 vestigen onder
leiding van Norman McLeod. Ze waren eerder naar Nova Scottia (Canada) en Australië gegaan, maar dat was slecht bevallen.
En nu zijn we op de camping van Paihia neergestreken om het "ontstaansverhaal" van New Zealand te leren kennen.